اهلی شیرازی

شمارهٔ ۱۸۱

منم که حاصل من غیر نامرادی نیست

درخت بخت مرا برگ عیش و شادی نیست

ز فسحت دو جهان خاطرم به تنگ آمد

فراغت دل مجنون بهیچ وادی نیست

چون برق میگذرد عمر بر فروز از وی

چراغ عیش که تا چشم بر گشادی نیست

گمان مبر که فلاک با توراست خواهد شد

که در طبیعت او غیر کج نهادی نیست

بر آستان تو خاکیم و چشم همت ما

بتخت خسروی و تاج کیقبادی نیست

پرستش تو ز نیک اعتقادی اهلی است

طریق اهل محبت بد اعتقادی نیست