اهلی شیرازی

شمارهٔ ۲۳۴

جهان جوان ز بهار و خزان پیری ماست

کنون بساغر می وقت دستگیری ماست

تو مست عیش و فقیران غبار غم دارند

ترا چه غم ز غبار غم و فقیری ماست

وصال چشمه خورشید سایه تابش نیست

مگو که دوری از آب حیات سیری ماست

اگر چو ذره دلیریم پیشت ای خورشید

هم از حمایت مهر تو این دلیری ماست

خلاص ما ز اسیری مباد تا به ابد

اگر مراد توای دوست در اسیری ماست

سخن ز وصف جوانان دلپذیر مگوی

اگر مراد تو ناصح سخن پذیری ماست

غم از قیری ما نیست ذره وش اهلی

که آفتاب در آن کو بصد حقیری ماست