اهلی شیرازی

شمارهٔ ۳۱۶

گر به کوثر نظر ز نیکو عملی است

چشم ما بر کرم ساقی و بخش ازلی است

رند دردی کش ما را تو چه دانی چه کس است

بجز از پیر خرابات که داند که ولی است

ای طبیب دل و جان سوی خود از ناز مرا

کی محل میکنی و درد من از کم محلی است

پاک دل نیست کسی کز می صافی گذرد

احتراز از محک تجربه عین دغلی است

عمر باشد که درین میکده با خضر و مسیح

اهلی از جرعه کشان علی و آل علی است