اهلی شیرازی

شمارهٔ ۴۱۷

وصل تو گر زمانه نصیب رقیب کرد

شکر خدا که درد تو ما را نصیب کرد

در عشق صرفه یی نبرد جز کسی که او

دنیا و آخرت همه صرف حبیب کرد

عمری است کاشنای شگان در توام

بر من سگ تودوش نگاهی غریب کرد

پندم مده که هیچ دل از دست رفته ات

نشنیده ام که گوش به پند ادیب کرد

گلبانگ اهلی از گل رویت بلند شد

فیض جمال گل مدد عندلیب کرد