اهلی شیرازی

شمارهٔ ۴۷۷

وصل ما یکنفس از روی نکویی باشد

بلبل از صحبت گل مست ببویی باشد

زندگی چیست کناری و لبی بوسیدن

خاصه آنهم بکنار لب جویی باشد

دشمنم طالع خویش است که یارم سازد

هر کجا سنگدل عربده جویی باشد

با همه سازم و از خوی تو سوزم که چرا

بخلاف همه کس عادت و خویی باشد

گرچه اهلی بسخن بلبل سیرین نفس است

گرنه ذکر تو کند بیهده گویی باشد