اهلی شیرازی

شمارهٔ ۵۴۳

نه آه از جان زار من برآمد

که دود از روزگار من برآمد

ربودند از من مجنون غزالی

که عمری در کنار من برآمد

مگر باد صبا ز آن سو گذر کرد

که مشکین بوی یار من برآمد

عجب نبود که گرد از من برآمد

چنین کز جا سوار من برآمد

خوشم اهلی کزین مژگان خونریز

گلی آخر ز خار من برآمد