اهلی شیرازی

شمارهٔ ۶۶۷

مرا از دوریت تا کی صبوری کار خواهد بود

اگر حال این بود کارم بسی دشوار خواهد بود

چنان باز است در راه تو ای خورشید چشم من

که تا صبح قیامت دیده ام بیدار خواهد بود

به بیماری کشید از هجر تو کارم تو خود دانی

که هر کوبی تو ماند لاجرم بیمار خواهد بود

بهار حسن گلرویان دوروزی بیشتر نبود

تو باید سر و من باشی کزین بسیار خواهد بود

بود خط غلامی نامه اهلی بسوی تو

بحشرش خط آزادی همین طومار خواهد بود