اهلی شیرازی

شمارهٔ ۶۷۲

به پیری چو نوجوانان تا کِیَم دل مست مِی باشد؟

جوانی تا به پیری پیری آخر تا به کی باشد؟

سخن با کس نمی‌گویم نفس از من نمی‌خیزد

مگر در مجلس جمعی که آنجا ذکر وی باشد

ز فرمان دل مجنون پریشانند اهل دل

پریشانی کشد آن حی که مجنون میر حی باشد

چو قولت نشنوم ناصح نصیحت هر نفس تا کی

بهل تا یک نفس گوشم به قول چنگ و نی باشد

ز داغ لاله‌رخساران به مردن دل بنه اهلی

که جز مردن دل ما را دوای درد کی باشد