اهلی شیرازی
شمارهٔ ۶۹۶
۱
رشک رقیب تا کیم ای بیوفا کشد
خواهم اجل رقیب ترا یا مرا کشد
۲
میرم ز درد اگر بتو گوید کسی سخن
غیرت بلاست وه که مرا این بلا کشد
۳
پروانه یی که رشک ز بیگانه میبرد
دستش بغیر چون نرسد خویش را کشد
۴
تا کی فلک به مهر جهانی بپرورد
وان ناخدای ترس به تیغ جف کشد
۵
باری بپرس اهلی از آن بیوفا طبیب
کآخر چو خسته یی ننوازد چرا کشد
نظرات