اهلی شیرازی

شمارهٔ ۸۸۴

بصبح وصل کشد این شب ستم خوشباش

رسد بخانه ما آفتاب هم خوشباش

غمی که میرسد از دوست عاشقانه بکش

کسی همیشه نماند اسیر غم خوشباش

تو مرغ زیرکی از خار و گل منال ایدل

چو خار و گل همه خواهد شدن عدم خوشباش

ز بهر جام جم و آب خضر غصه مخور

نه آب خضر بماند نه جام جم خوشباش

ز آفتاب به خیبت متاب رخ اهلی

که بر تو نیز فتد سایه کرم خوشباش