اهلی شیرازی

شمارهٔ ۹۲

۱

هرگز هوس سایه ام از فر هما نیست

عاشق که بود سایه نشین مرد بلا نیست

۲

کس را نبود این غم جان سوز که ماراست

وین غم همه زان است که کس را غم ما نیست

۳

دارد دل ما از تو تمنای نگاهی

محروم مگر دان دل ما را که روا نیست

۴

در بادیه کعبه مقصود خطرهاست

کس را سر آن ره بجز این بی سر و پا نیست

۵

زین غم به کجا از پی آرام گریزم

آرام کجا هست و غم عشق کجا نیست

۶

جز من سر هر کس که بود بست به فتراک

آن عربده جوراسر این خسته چرا نیست

۷

ای مرغ چمن چند تو در وصل بنالی

بر نعمت دیدار چرا شکر خدا نیست

۸

اهلی به سوی دار نهد سر نه بمحراب

محراب شهیدان بجز از دار فنا نیست