اهلی شیرازی

شمارهٔ ۹۵

مست می و ساقیم تا نفسی باقی است

با می و ساقی مرا کار بسی باقی است

گر دلم از دست رفت بهر نثار رهت

شکر که بر جان هنوز دست رسی باقی است

خیز و گل عشق چین کز چمن زندگی

تا مژه بر هم زنی خار و خسی باقی است

پیر شدیم از جهان دست زجان شسته ایم

نیست بجز دیدنت گر هوسی باقی است

مرغ نشاطم پرید جز تن زارم نماند

هرکه بپرسد ز من گو نفسی باقی است

نام تو اهلی ز عشق زنده بود تا ابد

بی صفت عشق کی نام کسی باقی است

کلیات اشعار مولانا اهلی شیرازی به اهتمام و تصحیح حامد ربانی ۱۳۴۴ - تصویر ۷۴۲

جعفر عسکری

۱۴۰۲/۰۵/۱۵ - ۲۰:۳۵:۱۸

سلام. مست می و ساقی‌ام‌، تا نفسی باقی اَست با می و ساقی مرا، کار بسی باقی اَست گر دلم از دست رفت، بهر نثار رهت شکر که بر جان هنوز، دست‌رسی باقی اَست خیز و گل عشق چین! کز چمن زندگی تا مژه بر هم زنی، خار و خسی باقی اَست پیر شدیم از جهان، دست ز جان شسته‌ایم نیست به‌جز دیدنت، گر هوسی باقی اَست مرغ نشاطم پرید، جز تن زارم نماند هرکه بپرسد ز من، گو: نفسی باقی اَست نام تو اهلی! ز عشق زنده بوَد تا ابد بی‌صفتِ عشق، کی نام کسی باقی اَست؟

اهلی شیرازی

شمارهٔ ۹۵

تصاویر و صوت

نظرات

جعفر عسکری