اهلی شیرازی
شمارهٔ ۱۶
۱
بدو نیک و شاه و گدای و ملک
همه بندگانند بیگانه کیست
۲
یکی را جهان میدهی سر بسر
یکی را جوی نیست چندانکه زیست
۳
یک قاف تا قاف خوان می کشد
یکی بهر یک لقمه نان خون گریست
۴
چو قسمت بوفق عدالت بود
نمیدانم افراط و تفریط چیست
نظرات