اهلی شیرازی
شمارهٔ ۵۷
۱
تمام لذت عالم چو دانه و دام است
خوش آن هما که بدین دام رو نمیآرد
۲
چو طایر فلک آزاده از بلا مرغیست
که سر بخرمن عالم فرو نمی آرد
نظرات