اهلی شیرازی
شمارهٔ ۶۷
۱
حال درویش خسته باز مپرس
غم دیرینه بازگو چکند
۲
چو فلک آتشش بخرمن زد
فکر کشت و غم درو چکند
۳
هر که در عالمش جوی نبود
همه عالم به نیم جو چکند
نظرات