اهلی شیرازی
شمارهٔ ۸۱
۱
همای همت من آنچنان رمید از خلق
که گر بعرش در افتد مجال پروازش
۲
ز آفتاب چنان بگذرد هم از دهشت
که ذره یی نفتد سایه بر زمین بازش
نظرات