اهلی شیرازی
شمارهٔ ۱۰۲
۱
عاشق که غمی در دل آگاه ویست
سوزی دگر اندر نفس و آه ویست
۲
با ناخوشیم چو خاطر دوست خوشست
من نیز خوشم بهرچه دلخواه ویست
نظرات