اهلی شیرازی
شمارهٔ ۱۱۴
۱
باز آ که نماند بی توام تاب حیات
بی وصل تو تلخست شکر خواب حیات
۲
باز آی و بکش که بی تو در مشرب من
زهر اجل است خوشتر از آب حیات
نظرات