اهلی شیرازی
شمارهٔ ۱۲۳
۱
پامال شود بفتنه هر مال که هست
گردد شب غم روز و هر اقبال که هست
۲
چون عاقبت اینست چه تشویش کنیم
روزی بشب آریم بهر حال که هست
نظرات