اهلی شیرازی
شمارهٔ ۱۷۸
۱
برخیز که بخت در سبب ساختن است
ضایع منشین گر همه سر باختن است
۲
از دست منه عنان فرصت که حیات
رخشیست که همچو برق در تاختن است
نظرات