اهلی شیرازی
شمارهٔ ۱۸۷
۱
عیش و طرب جهان فانی همه هیچ
وین گفت و شنید و نکته دانی همه هیچ
۲
گیرم که هزار سال مانی بمراد
یکروز که نامراد مانی همه هیچ
نظرات