اهلی شیرازی
شمارهٔ ۲۱۴
۱
دردی که دوای او قضا را نرسد
جز این دل ریش مبتلا را نرسد
۲
ما بخش غمیم و غم همه قسمت ماست
هرگز نرسد غمی که ما را نرسد
نظرات