اهلی شیرازی
شمارهٔ ۲۷۵
۱
آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند
با سنبل زلف و نرگس چشم خوشند
۲
پیوسته نه بر دل کسان داغ نهند
خود نیز چو لاله گه گهی داغ کشند
نظرات