اهلی شیرازی
شمارهٔ ۳۱۳
۱
گر رخش هوای دل اسیرت نبود
افتی بچهی که در ضمیرت نبود
۲
مرکب به نشیب آرزو تیز مران
برتاب عنان که بار گیرت نبود
نظرات