اهلی شیرازی
شمارهٔ ۳۹
۱
دل مست بتان ز صورت چون مه اوست
دریاب سخن که نکته یی در ته اوست
۲
بر روزن هر که نور آن خورشیدست
چون ذره دل اهل نظر همره اوست
نظرات