اهلی شیرازی
شمارهٔ ۴۰۷
۱
زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر
کز سبزه جوان شد چمن و پیر دگر
۲
آنروز که نطفه بودی ایشخص چه بود
فردا که شوی خاک همان گیر دگر
نظرات