اهلی شیرازی
شمارهٔ ۴۱۰
۱
ای نخل جوان درین چمن با گل و خار
چون سبزه مکن زبان درازی زنهار
۲
سر نه چون سمن در قدم سرو و چنار
تا پیر شوی حرمت پیران میدار
نظرات