اهلی شیرازی
شمارهٔ ۴۲۱
۱
چو باده خوری مزن به بیهوده نفس
بسیار مگوی تا نگویند که بس
۲
می چشم و دلت فضول دارد هشدار
چشم و دل خود نگاهدار از همه کس
نظرات