اهلی شیرازی
شمارهٔ ۴۳۶
۱
تا کی نگرم بدیده روشن خویش
همچون مژه خار فتنه بر دامن خویش
۲
خون گریم از آن هوس که بینم باری
گلهای طرب شکفته پیرامن خویش
نظرات