اهلی شیرازی
شمارهٔ ۴۳۷
۱
گر دوست نصیب ما نکردست فراغ
ما نیز چو شمع دل نهادیم به داغ
۲
ایدل چو چراغ سر مکش زاتش غم
از سوز و گداز چاره اش نیست چراغ
نظرات