اهلی شیرازی
شمارهٔ ۴۸۸
۱
گه وصف گلی بصد زبان میگویم
گاهی غم خود بصد فغان میگویم
۲
در گفتن بسیار ز روی همه کس
شرمنده شدیم و همچنان میگویم
نظرات