اهلی شیرازی
شمارهٔ ۴۹
۱
شیرین دهنی چون قندو لعلی چو نبات
گوی زنخی چو قطره آب حیات
۲
گویند مبین و صبر کن در غم او
صبرم نبود که بشنوم این کلمات
نظرات