اهلی شیرازی
شمارهٔ ۵۶۵
۱
عالم شب و روزیست درین حادثه گاه
وان روز و شبت موی سپیداست و سیاه
۲
چون شب بگذشت و روز شد باز پدید
برخیز که چشم همرهانست براه
نظرات