اهلی شیرازی
شمارهٔ ۶۰۹
۱
خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی
آشفته دل است از غم موی کسی
۲
چون نیست گزیرش ز غمی هر که بود
باری غم دل به شادی روی کسی
نظرات