اهلی شیرازی
شمارهٔ ۶۱۹
۱
آنی که بحسن از مه و خورشید بهی
از غمزه کسی ز خنده جان بازدهی
۲
گر میل چنین سرمه ز مژگان سازی
خاکت ندهد کسی که بر دیده کشی
نظرات