اهلی شیرازی
شمارهٔ ۶۶
۱
می نوش که آنکه کعبه کردست و کنشت
خاک همه را مستی عشق تو سرشت
۲
معمور بود بشاهد و باده جهان
موعود بود به کوثر و حور بهشت
نظرات