اهلی شیرازی
شمارهٔ ۷۵
۱
سبز شکرین که نیشکر بنده اوست
صد جان بفدای یک شکر خنده اوست
۲
در دور لبش آب حیات است نهان
پیداست که آب خضر شرمنده اوست
نظرات