اهلی شیرازی
شمارهٔ ۹۵
۱
هر سوخته پخته کی بود در ره دوست
بس سوخته یی که خامی طبع در اوست
۲
ای زاهد خشک عشوه مفروش که تو
ناپخته درون چو ناری و سوخته پوست
نظرات