اهلی شیرازی
شمارهٔ ۹۹
۱
زاهد، برخ آن مه چونگاه افکندت
با اینهمه زهد در گناه افکندت
۲
گیرم ملکی بعشوه آن زهره جبین
از اوج فلک بقعر چاه افکندت
نظرات