اهلی شیرازی
برگ هفتم شش زر سفید
۱
ای گل که ترا چون من هزار افکارند
هر گوشه ز نرگس تو صد بیمارند
۲
ریزند چو نرگس بته پای سگت
مستان تو شش تنگه که بر کف دارند
نظرات