اهلی شیرازی
شمارهٔ ۳۵
۱
ساقی که ز آفتاب رخ مستم کرد
چون ذره بلند میشدم پستم کرد
۲
بگداخت چو زر زلاف هستیم تمام
چون نیست شدم بیک نظر هستم کرد
نظرات