اهلی شیرازی
شمارهٔ ۸۱
۱
ساقی قدحی که از غم دل پیرم
بی می چو چراغ صبحدم میمیرم
۲
بازم بچراغ روغنی ریز ز می
تا بار دگر زندگی از سر میگیرم
نظرات