اثیر اخسیکتی
شمارهٔ ۱۷۵
۱
جانا، همه آیت نکوئی
درشان تو آمده است گوئی
۲
یک گل چو رخت بدست ناید
گر در چمن جهان بجوئی
۳
حسنت ببرد زبان سوسن
گر لاف زند بتازه روئی
۴
دارم طمع وفا ز تو نه
کاین قاعده نیست در نکوئی
۵
گوئی بگشم تو را نگشتی
لیکن چه کنی که این نگوئی
۶
روزی دو، اثیر را امان ده
کان غمزه عاشق است گوئی
نظرات