اثیر اخسیکتی

شمارهٔ ۴۷

آنرا که چنان سلسله ها بافته باشد

هر سلسله زندان دلی تافته باشد

هرجا که بجوئید زجانهای عزیزان

در هر شکن آرامگهی یافته باشد

صد بار بگفتم مکن ای دل مرو آنجا

کان ره نه به پای چو توئی بافته باشد

بر گنبد طرار منه چشم که ناکاه

تا در نگری جیب تو بشکافته باشد

صد نامه سر بسته بخوانی و ندانی

کانجا سخن از کاغذ سر تافته باشد

در راه سر گمشده ئی کم چو اثیر است

آنکس که بتو هم بتو بشتافته باشد