عارف قزوینی
شمارهٔ ۲۷ - ناله مرغ
۱
نالهٔ مرغِ اسیر این همه بهرِ وطن است
مَسلَکِ مرغِ گرفتارِ قفس همچو من است
۲
همّت از بادِ سحر می‌طلبم گر ببرد
خبر از من به رفیقی که به طَرفِ چمن است
۳
فکری ای هم‌وطنان در رَهِ آزادیِ خویش
بنمایید که هرکس نکند، مثلِ من است
۴
خانه‌ای کو شود از دستِ اَجانِب آباد
ز اشک ویران کُنَش آن خانه که بِیت‌ُالحَزَن است
۵
جامه‌ای کو نشود غَرقه به خون بهرِ وطن
بِدَر آن جامه که ننگِ تن و کم از کفن است
۶
جامهٔ زن به تن اولی‌تر اگر آید غیر
ز آنکه بیچاره در این مملکت امروز زن است
۷
آن کسی را که در این مُلک سلیمان کردیم
ملت امروز یقین کرد که او اَهرِمَن است
۸
همه اشراف به‌وصلت خوش همچون خسرو
رنج‌بر در غمِ هجران تو چون کوهکن است
۹
عارف از حزبِ دموکرات خلاصی چون مور
مَطَلَب ز آنکه خلاصیِ تو اندر لگن است
تصاویر و صوت
نظرات
متین میرزائی
علیرضا رجبی