آشفتهٔ شیرازی
شمارهٔ ۲۴۱
۱
شهریست حسن و زلف و رخت صبح و شام اوست
عشقت شهست و سکه دولت بنام اوست
۲
از بعد حشر گر بخرامد برستخیز
شور قیامت دگر اندر قیام اوست
۳
سودائیان علاج بعناب کرده اند
سودای ما زشکر عناب فام اوست
۴
تا وحی آورد برسولان زاوج عرش
جبریل منتظر بوصول پیام اوست
۵
ابرو کمان و غمزه کماندار و من شکار
صیاد ترک چشم تو و زلف دام اوست
۶
بی پرده آنغلام چو یعقوب بنگرد
گوید هزار یوسف مصری غلام اوست
۷
لیک دری که طوق بگردن نهاده است
باشد نشان که بنده طرز خرام اوست
۸
از تلخ کام عشق تو حسرت بسی برد
خضری که آب چشمه حیوان بکام اوست
۹
ایکاش جرعه ای دهد آشفته را زلطف
ساقی سلسبیل که کوثر بجام اوست
۱۰
فانی مگو که وجه خدایست و باقیست
بی شبهه با دوام حقیقت دوام اوست
۱۱
آدم کمینه خاک نشین درش بجان
خلد برین به سایه دارالسلام اوست
نظرات