آشفتهٔ شیرازی
شمارهٔ ۸۴۸
۱
عشق چوپان بُوَد و ما همه عالَم گَله‌ایم
حُسن قصاب و به کشتن همگی یکدله‌ایم
۲
وسعت حوصلهٔ کون و مکان یک نفس است
تا نگویند به ما خلق که بی‌حوصله‌ایم
۳
زلف تو سبحه مسلم شد و زنار مغان
چون نکو می‌نگرم جمله ز یک سلسله‌ایم
۴
اندر این خانه به جز پرتو شمعی نَبُوَد
ما همه پنجره‌سان روشن از آن مشعله‌ایم
۵
همه مجنون و یکی محمل لیلی نشناخت
چون جرس بیهده شورافکن این قافله‌ایم
۶
رحمی ای خضر که شب آمد و دزدان از بر
همرهان رفته و ما مانده در این مرحله‌ایم
۷
قاسم جنت و دوزخ چو تویی غم نَبُوَد
همچو آشفته گر آویخته در سلسله‌ایم
۸
عملی نیست به جز نامه‌سیاهی یارب
چون مدیح علی آورده به یاد صله‌ایم
۹
مرتع ماست محبت، علیش مهر و گیاست
گر جز این خواب و خوری هست برون زین گَله‌ایم
نظرات