ابن حسام خوسفی
غزل شمارهٔ ۱۰۷
۱
به وقت فصل بهار از چمن مکن اعراض
جهان ز لاله و گل بین به رنگ و بوی ریاض
۲
میان حوضهٔ چشمم ز خون برست گیاه
چنانکه لالهٔ سیراب بر کنار حیاض
۳
شمامه ی سر زلفت که شام رعناییست
چو باد صبح فرح بخش و دافع الاَمراض
۴
ز هر خیال و تصور که غیر دوست بود
ضمیر صافی ابن حسام شد مرتاض
۵
مرا ز کعبه و بتخانه کوی اوست غرض
همین وسیله تمامم ز جملگی اعراض
نظرات