ابن حسام خوسفی
رباعی شمارهٔ ۹۲
۱
ای روشنی دیده بینا چونی
ای بلبل خوش لهجه گویا چونی
۲
تن های همه فدای تنهایی تو
تا در لحد تنگ ، تو تنها چونی
نظرات