ابن یمین
شمارهٔ ۱۴۰
۱
مرا ز عشق تو گر شادیی به جان نرسد
تو شاد باش که جز غم به عاشقان نرسد
۲
روا مدار که بیمار لعل چون شکرت
ز پا در آید و دستش بناردان نرسد
۳
بیان طره تو کردمی و لیک دلم
ز بس بشول که دارد بکنه آن نرسد
۴
مه ارچه ابلق گردون بزیر ران دارد
بگرد آنرخ جانبخش دلستان نرسد
۵
نشان قد خود ارزانکه راست میپرسی
بسالها چو تو سروی ببوستان نرسد
۶
بیادگار ز من جان بگیر و خورده مگیر
که دست عاشق بیچاره جز بجان نرسد
۷
لب تو مایه ده عمر جاودانست و لیک
چه سود چون بکسی عمر جاودان نرسد
۸
کجا رسم زلبت من بکام چون هرگز
بکام زان دهن تنگ جز زبان نرسد
۹
چگونه ابن یمین آستین بدست آرد
ترا که پای ز عصمت بر آستان نرسد
نظرات